Na skraju lasu tropikalnego Kakamega żyje rodzina Mbongani. Każdego dnia jej członkowie zajmują się uprawą herbaty oraz hodowlą zwierząt. Życie toczy się tutaj we własnym tempie. Tempo to wyznaczają wschody i zachody słońca. Żyje się tu lepiej niż w środkowej lub południowej Kenii. Korony wysokich drzew zasłaniają przed śmiertelnym upałem. Chaty nie nagrzewają się tak bardzo. Mieszkańcy mogą spać dłużej niż do wschodu słońca. W południe mogą normalnie funkcjonować. Nie muszą kryć się w cieniu.

Las tropikalny Kakamega, Kenia, luty 2015.

fot. Patrycja Borzęcka / ? Patrycja Borzęcka

Dom rodziny Mbongani. Po prawej stronie znajdują się rodzinne zdjęcia oraz stary, wysłużony motocykl, który jest bardzo popularnym środkiem transportu w Kenii. Łatwo go nabyć, a jego utrzymanie niewiele kosztuje.

Dorith. siostra Joela, niedawno urodziła kolejne dziecko. Jej dni mijają na wychowywaniu potomków, robieniu prania w rzece oraz zajmowaniu się gospodarstwem domowym. 

Susy to matka trójki dzieci oraz żona Joela, dzięki któremu udało mi się poznać całą rodzinę Mbongani. Sisina obejmuje Abigaela, najmłodsze dziecko Susy i Joela. Abigael początkowo jest bardzo wystraszony z powodu białej przybyszki.

Z czasem jednak jego strach uchodzi. Pozuje mi do zdjęć na tle domu do którego co chwilę wchodzą kurczaki. W domu rodziny Mbongani kurczaki bardzo często dnie i noce spędzają wewnątrz. Jeśli nie można ich dopilnować na podwórku, zabiera się je do środka. Ma to na celu ochronę kurcząt przed dzikimi, drapieżnymi ptakami.

Sisina i Busolo również pozują. Busolo czuje się bardziej pewna siebie, jest starszą z sióstr. Sisina potrzebuje nieco więcej czasu by przestać się wstydzić.

Do kolejnego zdjęcia dołącza także mały Abigael. Joel przygląda się z boku.

Po chwili jednak on, jego brat David i żona Susy stają przed obiektywem. Robię im zdjęcie na tle domu.

Easter, matka Joela w tym czasie zajęta jest karmieniem zwierząt gospodarczych oraz podawaniem im wody. Joel podkreśla, że Easter jest głową rodziny i należy jej się duży szacunek. Jednocześnie śmieje się, że wszyscy w okolicy się jej boją i sprawia wrażenie osoby groźnej.

Joel zaprasza mnie do drugiego domu, w którym trzyma nasiona różnych roślin. Z zaangażowaniem pokazuje mi wszystkie nasiona tłumacząc co później z nich wykiełkuje.

Niedaleko natomiast stoi kościół. Kościół jest centralnym punktem wioski znajdującej się na skraju lasu tropikalnego Kakamega. W tle widać kobietę niosącą na głowie wiadro wody.