Przed przyjazdem do Wenecji zastanawiałam się, czy doświadczę tam tzw. „syndromu paryskiego”. Często tak jest w przypadku bardzo turystycznych miast, że masowa turystyka tak niszczy ich urok, że ostatecznie nie można już poczuć lokalnej atmosfery. Ale Wenecja okazała się rzeczywiście uroczym i wyjątkowym miastem, wartym swojej sławy.

By Wenecję poczuć, wystarczy nie myśleć o tym dokąd się idzie. Skręcić w lewo, potem w prawo, później pójść prosto. Całe miasto można spokojnie przejść w ciągu jednego dnia, i to nawet kilkukrotnie. Taki spontaniczny spacer to chyba najlepsza forma jej zwiedzania. Dzięki temu, nie wiemy do końca dokąd trafimy i chłoniemy wszystko po drodze. Każdy ruch, każdych napotkanych ludzi, każdy bar wyglądający na klimatyczny i warty odwiedzenia.

Ja z przyjemnością zgubiłam się pośród ulic czarującej Wenecji.

Wenecja, Włochy, marzec 2019.

Fot. Patrycja Borzęcka / ⓒ Patrycja Borzęcka / www.patrycjaborzecka.com